یادداشت ویژه دکتر بلیک به مناسبت آغاز سال 2024

دکتر ژانت الیزابت بلیک؛ به‌مناسبت آغاز سال نو میلادی یادداشتی به شرح زیر منتشر کرده است که در ادامه می‌خوانید:

سال نو میلادی

از دوران باستان در گذر از سال قدیم به سال جدید، نمادگرایی فطری، آیین و مراسم مربوط به سال نو را در اروپا معرفی کرده است. سال نو برای اولین بار در 1 ژانویه با خدای ژانوس و با نماد دری که از طریق آن از سال قدیم به سال جدید می رفت و دو چهره داشت که به گذشته و آینده نگاه می کرد، در روم باستان جشن گرفته شد. هنگامی که پاپ گرگوری در سال 1572 تقویم میلادی را به منظور هماهنگی بیشتر برای تاریخ های عید پاک معرفی کرد، 1 ژانویه مطابق سنت روم باستان به عنوان روز سال نو نامگذاری شد. اکثر کشورهای کاتولیک آن را پذیرفتند، اما کشورهای پروتستانی مانند بریتانیا به جشن سال نو رسمی در اواخر مارس تا سال 1752 ادامه دادند، بنابراین تقویم سال جدید خود را به تقویم ایرانی نزدیکتر نگه داشتند.
به طور سنتی، گذر از سال قدیم به سال جدید - که به شکل محلی به عنوان Hogmanay شناخته می شود - جشنواره زمستانی اصلی در اسکاتلند بوده است و در 31 دسامبر برگزار می شود. مردم سلتیک که حدود 3500 سال پیش در اسکاتلند ساکن شدند، سال نو خود را با آتش جشن گرفتند چراکه معتقد بودند که نور و زندگی از مرگ و تاریکی سرچشمه می گیرد. آتش همچنان بخش مرکزی جشن های هوگمانای است و در دهکده ماهیگیری استون هاون، در شمال شرقی اسکاتلند، گرامپیان، رژه ای متشکل از 60 راهپیمایی کننده لباس های سنتی به تن می کنند، نی انبان و طبل می زنند و توپ های آتش را روی طناب های سیمی دور سرشان می چرخانند. صدایی مانند ناقوس کلیسا، بوق کشتی در بنادر و کوبیدن به دیگ و تابه نیز در استقبال از سال نو همراه است.
اسکاتلند احتمالاً مشهورترین مکان برای جشن سال نو در 31 دسامبر است و مشهورترین آهنگ آن - Auld Lang Syne – سروده شده توسط شاعر اسکاتلندی قرن 18، رابرت برنز است که با نواخته شدن ناقوس شب در نیمه شب خوانده می شود. در اسکاتلند مدرن، مرسوم است که بعد از رسیدن سال نو، با حمل یک تکه زغال به عنوان نماد روشنایی آتش اجاق برای سال آینده و با عبارت «دود اجاقتان همیشه برقرار!»، نیمه‌شب به خانه‌های همسایه‌های خود سر بزنید. طبق سنت، مردم امیدوارند که اولین بازدید کننده آنها قد بلند و تیره باشد که برای آنها در سال آینده خوش شانسی به همراه خواهد داشت. رسم است که از بازدیدکنندگانی که به درب منزل شما می‌آیند پذیرایی می‌کنید، از جمله کیک مخصوصی که از میوه‌های خشک ساخته شده است. همچنین، با توجه به احتمال تجدید تحول، در بسیاری از کشورهای مسیحی مرسوم است که برای سال جدید، تصمیم می گیرند، با قول به خود یا دیگران، یک تغییر مثبت در زندگی خود ایجاد کنند.
هنگامی که پاپ گرگوری در سال 1572 تقویم میلادی را به منظور هماهنگی بیشتر در مورد تاریخ های عید پاک معرفی کرد، 1 ژانویه مطابق سنت روم باستان به عنوان روز سال نو نامگذاری شد. اکثر کشورهای کاتولیک این موضوع را پذیرفتند، اما کشورهای پروتستان مانند بریتانیا در اواخر مارس تا سال 1752 به جشن سال نو رسمی ادامه دادند، بنابراین تقویم خود را به سال جدید ایرانی نزدیکتر نگه داشتند.