فرخنده سالروز بعثت نبی مکرم اسلام، حضرت محمد (ص) مبارک باد
26481 بازدید
«بعثت» از مادۀ بعث به معنای برانگیختن و فرستادن است1 و در شرع، فرستادن خداوند است، انسانی را به سوی جن و انس یا بعضی از آنها تا آنان را به راه حق، دعوت کند و شرط آن دعوی پیغمبری و اظهار معجزه باشد.2 براساس روایات منقول، بعثت پیامبر(ص) را در ۲۷ رجب و بنا به قولی دیگر ۱۷ ماه مبارک رمضان می‌دانند.3 بعثت خاتم‌النبیین(ص) و معجزۀ جاوید ایشان، قرآن، برای شناساندن حقایقی به بشر بود که پیامبران پیشین به تناسب رشد فکری جوامع بشری، بخشی از آن را بازگو کردند؛ حقایقی که بشر دربارۀ آن جهل نسبی یا مطلق داشته است، نظیر منشأ هستی و علت آن و سرانجام حیات دنیوی بشر و سرنوشت او پس از مرگ.
بعثت پیامبر(ص)، منشأ بزرگ‌ترین تحولات فکری ـ عقیدتی جوامع بشری به شمار می‌رود؛ با این حال، سیره‌نویسان از آن غفلت کرده‌اند. حضرت علی(ع) دربارۀ فلسفۀ بعثت پیامبر خاتم(ص) می‌فرماید: «خداوند سبحان، برای وفای به وعدۀ خود و کامل گردانیدن دوران نبوت، حضرت محمد(ص) را مبعوث کرد و از همۀ پیامبران، پیمان نبوت او را گرفته بود. نشانه‌های او شهرت داشت و تولدش بر همه مبارک بود. در روزگاری که مردم روی زمین دارای مذهب پراکنده، خواسته‌های گوناگون و روش‌های متفاوت بودند، عده‌ای خدا را به پدیده تشبیه کرده و گروهی نام‌های ارزشمند خدا را انکار و به بت‌ها نسبت می‌دادند و برخی به غیر خدا اشاره می‌کردند. پس خدای سبحان، مردم را به وسیلۀ پیامبر(ص) از گمراهی نجات داد و هدایت کرد و از جهالت رهایی بخشید. سپس دیدار خود را برای پیامبر(ص) برگزید و آنچه نزد خود داشت، برای او پسندید و او را با کوچ‌دادن از دنیا گرامی داشت». 4
دربارۀ دین خاتم‌انبیا(ص) پیش از بعثت، اقوال گوناگونی وجود دارد، اما نظر صحیح مورد توافق شیعه و سنی این است که ایشان تابع هیچ‌یک از ادیان و شرایع قبل از اسلام نبود؛ بلکه به شریعت خود عمل می‌کرد و هدایت خاص خداوند، وحی و الهام به او می‌رسید.5
خدای متعال قبل از رسیدن پیامبر به مقام بعثت، زمینه‌هایی را برای ایشان مهیا کرد که از جملۀ آنها خواب‌های صادقه، شنیدن صدای غیبی و در نهایت رؤیت جبرائیل بود.ملۀ آنها خواب‌های صادقه، شنیدن صدای غیبی و در نهایت رؤیت جبرائیل بود.6
منبع: مدیریت امور شاهد و ایثارگر
1 جوهری، اسماعیل‌بن‌حماد، الصحاح، ج۱، ص 273 و ابن‌زکریا، احمد‌بن‌فارس، معجم مقاییس اللغه، ج۱، ص۲۶۶
2 دهخدا، علی‌اکبر، لغت‌نامه دهخدا، ج۳، صص ۴۲۲7 و 4228
3 رک: سبحانی، جعفر، فروغ ابدیت، ج۱، ص۲۳۰ به بعد؛ مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج۱۸، ص 190؛ بقره/ 185 و قدر/1
4 امام علی (ع)، نهج‌البلاغه، ترجمه محمد دشتی، خطبه اول، ص۵
http://wikifeqh.ir5
6 ازرقی، محمد‌بن‌عبدالله، اخبار مکه، ج۲، ص ۲۰4؛ ابن‌ابی‌الحدید، عبدالحمید، شر‌ح نهج‌البلاغه، ج۳، ص۲۰7 و ابن‌کثیر، اسماعیل‌بن‌عمر، البدایه و النهایه، ج۲، ص۷۱۳
میتوانید این مطلب را با دیگران به اشتراک بگذارید:
