یادداشت دکتر سمنون به مناسبت سالروز شهادت دکتر مصطفی چمران و روز بسیج اساتید

دکتر مرتضی سمنون، استادیار دانشکده الهیات و ادیان به مناسبت 31 خردادماه، سالروز شهادت دکتر مصطفی چمران و روز بسیج اساتید،  یادداشتی به شرح زیر منتشر کرده است که در ادامه می خوانید:

بسمه تعالی

روز شهادت شهید چمران  چه زیبا انتخابی برای نامگذاری " روز بسیج اساتید " بود.گفتمان اصلی بسیج که در چندواژه خلاصه می‌شود "باور به خداوند یکتا و یاری او" ،"مسئولیت و تعهد به آرمان‌ها و ارزشهای الهی"،"عشق به ارزشهای الهی و انسانی"، "جهاد و تلاشی پایان ناپذیر در راه خداوند و خدمت به مردم"، "مبارزه با ستم و ستمکار و ارزشهای پلید شیطانی" وبالاخره "شهادت و مرگ در راه خداوند برای تحقق ارزشهای انسانی" بطورتمام در شهید چمران تبلور یافته و او چکیده همة این مفاهیم بود. 
آنجا که مادر او هنگام عزیمت به غرب برای تحصیل به او می‌گوید همیشه بیاد خدا باش و او پس از 22 سال در بازگشت به میهن عزیز می‌گوید "مادر عزیزم به تو اطمینان می‌دهم که در این مدت حتی یک لحظه خدا را فراموش نکردم ، عشق او آن قدر با تار و پود وجودم آمیخته بود که یک لحظه حیات من بدون حضور میسور نبود" و چنین باور و عشقی ویژة مردان خدایی و عارفان الهی به شمار می‌رود. 
او تجربه ودرس بزرگی را که در تمام مبارزاتش یافت این بود که "انسانیت ، فداکاری در راه آرمان‌ انسان‌ها ، غلبه بر خودخواهی و غرور و مصالح پست مادی و ایمان به ارزشهای الهی"بیش ازهر چیز دیگری ارزش داشته و هیچ چیز نمی تواند جایگزین آن شود. 
آری او برای تحقق چنین ارزشهایی ، انسان را "مسئول" تام دانسته که باید تمام تلاش و کوشش خود را بکاربندد ودر مقابل  رنج ها و سختی‌ها استقامت ورزد و از رنج و ناراحتی نگریزد وتا پایان عمر "جهادی" جانانه داشته باشد. سوختن چون شمع و روشن کردن راه برای دیگران را مسئولیت خطیر خود و مجاهد در راه خدا می داند.
و اما  چطور انسان این همه را تحمل می کند، اینجاست که به قول او "عشق" آرامش می‌آورد ودرگرماگرم جنگ و کشاکش مرگ و زندگی وزیر رگبار گلوله‌ها و بمب‌ها و در مقابل هجوم دشمن ، عشق به خداوند و ارزشهای الهی و انسانی آنچنان آرامشی می‌آورد که یک طفل نوزاد در دامان مادر احساس می‌کند و بقول او « راستی چقدر عجیب است که مرگ خشن و سرد مخوف را عشق آنچنان لطیف و تابناک و محبوب کند که عاشق سراسیمه به آغوشش پناه می‌برد»
در این مرحله وجودی ، روح بزرگ شده و دنیای با همه مظاهرو فریبندگی‌هایش گنجایش چنین روح بزرگی را ندارد و جسم در مقابل آن ضعیف شده از این روچمران درنجواهای عاشقانه ای که با بدن واعضای خود دارد پیوسته ازاعضا واندام هایش تقاضا می‌کند که قدری دیگر تاب بیاورند، خسته نشوند، او را تحمل کنند تا بالاخره در راه معشوق خود صاعقه وار حرکت کنند تا لحظه وداع با دنیا فرارسد و درلحظه لقای پرودگار، مشتاقانه به سوی "شهادت" رقصی زیبا در برابر مرگ داشته باشد.
آری چمران الگوی نسبتا کاملی برای استاد در تراز انقلاب اسلامی و شاخصی برای استاد دانشگاه اسلامی است. 
راهش پررهرو باد" ان شاء الله

بسیج اساتید دانشگاه شهید بهشتی